کيسه صفرا، عضوي است گلابي‌شکل که زير کبد قرار دارد. در اين کيسه اسيدهاي صفراوي ترشح شده از کبد ذخيره مي‌شود تا به موقع و با ورود مواد چرب به داخل روده، کيسه منقبض و مواد صفراوي موجود باعث هضم غذا شوند. بيماري‌هاي کيسه صفرا طيف وسيعي دارند که از مهم‌ترين و شايع‌ترين آنها سنگ‌هاي کيسه صفراوي است. سنگ کيسه صفرا بيماري خوش‌خيمي است که در اثر متراکم‌شدن اسيدهاي صفراوي ايجاد مي‌شود. سنگ‌هاي کيسه‌صفرا دو نوع‌اند؛ 80 درصد سنگ‌هاي صفراوي کلسترولي و 20 درصد بيلي‌روبيني يا رنگدانه‌اي هستند.

بيشتر سنگ‌هاي صفراوي بدون علامت‌اند و اندازه آنها از چند ميلي‌متر تا چند سانتي‌متر متغير است. اغلب بيماران وقتي متوجه وجود سنگ در کيسه صفرا مي‌شوند که با درد به پزشک مراجعه مي‌کنند. درد کيسه صفرا به درد کوليکي معروف است. الگوي درد نيز طوري است که فرد با خوردن غذاي سنگين و پرچرب دچار درد در زير لبه دنده راست و بالاي شکم مي‌شود که گاهي به پشت، شانه و زير کتف راست انتشار پيدا مي‌کند. در بعضي از بيماران تهوع، استفراغ و نفخ زياد هم ديده مي‌شود.

چه کساني در معرض خطرند؟

ابتلا به سنگ کيسه صفرا از نوع کلسترولي، در افراد با سابقه ژنتيکي سنگ صفراوي در خانواده، وزن بالا، سن بالا (50-40سالگي)، خانم‌ها، افراد کم‌تحرک، کساني که جراحي سنگين انجام داده‌اند، داروهاي خاص مصرف مي‌کنند، کاهش وزن سريع دارند يا بيماري خاص عفوني دارند بيشتر ديده مي‌شود ولي سنگ‌هاي رنگدانه‌اي در مبتلايان به سيروز کبدي يا افرادي که دچار هموليز خون مي‌شوند، ديده مي‌شود.

کدام سنگ‌هاي صفراوي خطرناک‌ترند؟

حرکت سنگ کيسه صفرا ممکن است باعث گير کردن سنگ در دهانه کيسه صفرا شود. گير کردن سنگ باعث التهاب کيسه صفرا و بزرگ‌شدن آن مي‌شود. اين بيماري کوله‌سيستيت نام دارد و موقعيتي اورژانسي است که با آن بيمار بايد هرچه زودتر عمل جراحي شود. در اين مواقع احتمال پارگي کيسه صفرا در اثر انسداد بسيار بالاست. گير کردن سنگ کيسه صفرا در مجرا علامت ديگري هم دارد که در آن بيمار ناگهاني دچار زردي و لرز مي‌شود. مسدود شدن مجرا باعث مي‌شود صفرا به خون بر‌‌گردد و بيلي‌روبين خون بالا برود. علت زردي هم افزايش بيلي‌روبين خون است. اين وضعيت نيز اورژانسي است و بايد خيلي زود درمان شود. التهاب‌هاي متعدد کيسه صفرا باعث ضخيم شدن ديوار کيسه و بروز بيماري‌اي به نام کوله‌سيستيت مزمن مي‌شود.

بعد از درمان

بعد از مصرف غذاهاي چرب و کلسترولي، کيسه صفرا منقبض مي‌شود و مقدار زيادي از ماده صفراوي به داخل روده مي‌ريزد. اين عمل باعث هضم مواد چربي مي‌شود. اگر به هر علتي (مثلا براي درمان کوله‌سيستيت يا سنگ کيسه صفرا) کيسه صفرا برداشته شود، هضم چربي کمي تغيير مي‌کند. بيماران بعد از عمل جراحي برداشتن کيسه صفرا بايد خوردن غذاهاي چرب را محدود کنند. درصد کمي از بيماران ممکن است دچار اسهال بعد از عمل شوند که با رعايت رژيم غذايي بهبود مي‌يابد.

دليل افزايش آنزيم‌هاي کبدي

آنچه در آزمايش خون بيماران کبدي مورد توجه قرار مي‌گيرد، سطح آنزيم‌هاست. پايين بودن سطح آنزيم‌ها بيماري محسوب نمي‌شود ولي بالا بودن آنزيم‌ها نشان از وجود بيماري‌هاي مختلف در کبد و مجاري صفراوي است که بعضي از آنها ممکن است تهديد‌کننده حيات انسان باشد. شايد بتوان بيش از 100 علت براي افزايش آنزيم‌هاي کبدي برشمرد. مهم‌ترين بيماري‌ در جامعه ما که باعث افزايش آنزيم‌هاي کبدي مي‌شود، بيماري کبد چرب است که اغلب اوقات افراد به آن بي‌توجه هستند. اين بيماري ممکن است در آينده به يک بيماري جدي تبديل شود. از بيماري‌هاي خطرناک ديگر مي‌توان به التهاب نسج کبد، بيماري‌هاي بدخيم کبدي و بيماري‌هاي التهابي مجاري صفراوي اشاره کرد که باعث افزايش سطح آنزيم‌هاي کبدي مي‌شوند. بالا رفتن سطح آنزيم‌ها بايد جدي گرفته شود و نيازمند پيگيري دقيق است.

از پيشگيري تا درمان

درباره سنگ کيسه صفرا و کوله‌سيستيت نيز مانند هر بيماري ديگري مي‌توان و بايد گفت پيشگيري بهتر از درمان است. در ادامه، با الفباي پيشگيري، تشخيص و درمان سنگ‌هاي کيسه صفرا آشنا خواهيد شد:

• پيشگيري: براي اينکه جلوي بروز سنگ‌هاي کيسه صفراوي را بگيريم، بايد در طول زندگي‌مان تغذيه خوبي داشته باشيم. همانطور که گفته شد، بيشتر سنگ‌ها کلسترولي و با منبع چربي هستند. حذف غذاهاي پرچرب و خوردن ميوه و سبزي‌ها به اندازه کافي مانع بروز سنگ‌هاي صفراوي مي‌شود. ورزش کردن و تحرک مداوم نيز احتمال جمع شدن صفرا و کلسترول در کيسه و ايجاد سنگ را کاهش مي‌دهد.
• تشخيص: بهترين روش تشخيصي سونوگرافي است اما اگر در سونوگرافي چيزي ديده نشد و پزشک به سنگ کيسه صفرا مشکوک بود، مي‌توان با سي‌تي‌اسکن و اندوسونوگرافي به وجود سنگ پي برد.
• درمان: درمان سنگ‌هاي کيسه صفراوي وقتي است که بيمار علائم زيادي داشته باشد. مثلا بيمار آنقدر درد داشته باشد که زندگي طبيعي‌اش مختل شود. درمان قطعي سنگ کيسه صفرا برداشتن آن است. کيسه صفراي سنگ‌ساز، بيمار است و نگه‌داشتن آن در صورتي‌که علامت‌دار شود، اصلا به سود بيمار نيست چون احتمال کوله‌سيستيت، عفونت، زردي و پاره شدن کيسه بالاست.

سایت پزشکی و مجله سلامتی راستینه

بسياري از مراجعان به دندان‌پزشکي، ادعا مي‌کنند که بعد از مراجعه به دندان‌پزشک و انجام کار دندان‌پزشکي دهانشان آفت زده است. برخي از آنها وسايل و ابزارآلات آلوده را دليل بروز آفت مي‌دانند، در حالي که بروز آفت بعد از درمان‌هاي دندان‌پزشکي هيچ ربطي به آلوده بودن يا نبودن وسايل ندارد و علل متفاوت است.

آفت‌ها زخم‌هاي کوچکي از 2-1 ميلي‌متر تا 1 سانتي‌متر هستند که رنگ زرد يا سفيد با حاشيه‌اي قرمز رنگ دارند. آفت 3 نوع مينور، ماژور و هرپتيک دارد. شيوع آفت خيلي بالاست به طوري که گفته مي‌شود 20-15درصد مردم در سرتاسر دنيا به شايع‌ترين نوع آفت (يعني آفت مينور) مبتلا مي‌شوند.

چرا آفت مي‌زنيم؟

تا به حال علت مشخصي براي آفت دهاني مشخص نشده است. در مجموع مي‌توان گفت در افراد مختلف علت‌هاي متفاوتي مي‌تواند زخم‌هايي از نوع آفت ايجاد کند؛ ژنتيک، تغذيه و واکنش‌هاي غيرطبيعي دستگاه ايمني به‌طور کلي زمينه‌هاي بروز آفت را فراهم مي‌کنند. آلرژي به موادغذايي و برخي دارو‌ها مي‌تواند علت برخي آفت‌هاي دهاني باشد. در بيماراني که شيمي‌درماني مي‌شوند هم بعد از دوره‌هاي درمان و افراد سيگاري بعد از ترک سيگار گاهي آفت‌هاي دهاني مشاهده مي‌شود.

محرک آفت چيست؟

استرس‌ها و تغييرات هورموني (مانند دوران بارداري يا دوره‌هاي ماهيانه) مي‌توانند آفت را تشديد کنند. موادغذايي مختلف مانند بادمجان، موز، کيوي، گردو، توت‌فرنگي، ادويه‌‌ و… نيز مي‌توانند محرک بروز آفت باشند. گاز گرفتن قسمتي از گونه و زبان يا آسيب‌ برنده يا کوفتگي زبان يا ناحيه‌اي دهان هم مي‌تواند به‌صورت زخم‌هاي آفتي خود را نشان دهد. به‌علاوه، تعدادي از مراجعان دندان‌پزشکي بعد از کار دندان‌پزشکي‌ آفت مي‌زنند.

آفت بعد از کار روي دندان، علت‌هاي مختلفي مي‌تواند داشته باشد؛ از تحريک و کشش بافتي با وسايل دندان‌پزشکي و تروماتيزه شدن نواحي دهان گرفته تا حساسيت به موادي که داخل دهان استفاده شده است. استرس نيز عامل تشديد آفت است و چه بسا بيماران پراسترس که از درمان‌هاي دندان‌پزشکي وحشت دارند، حتي قبل از مراجعه به دندان‌پزشکي دچار آفت مي‌شوند.

نکته مهم اين است که در نظر داشته باشيم زخم‌هاي دهاني که بعد از مراجعه به دندان‌پزشکي به صورت آفت ممکن است ظاهر شود، عفونت و قارچ و… نيست. نقش ويروس‌ها هم در بروز آفت نشان داده نشده است. بروز آفت ربطي به استريل بودن يا نبودن وسايل دندان‌پزشکي يا خود درمان دندان‌پزشکي ندارد. اگر اين عارضه واقعا آفت باشد، ظرف 2 هفته معمولا برطرف مي‌شود. در صورتي که بعد از درمان دندان، زخم دهاني در مدت 2 هفته برطرف نشود، بايد به دندان‌پزشک مراجعه کرد و مشکل را با او درميان گذاشت. آفت‌ها مي‌توانند از علائم بيماري‌هاي عمومي ‌بدن باشند. در بروز آفت‌هاي مکرر دهاني به همراه زخم‌هاي ناحيه تناسلي يا هرگونه علائم درگيري چشمي‌ مراجعه سريع خيلي مهم است چون مجموع اين علائم مي‌تواند نشانگان بهجت را به عنوان يک گزينه تشخيصي مطرح کند اما به‌طورکلي آفت‌هاي عادي که در تعداد زيادي از افراد جامعه ديده مي‌شود، گذرا هستند و ذاتا خطري براي افراد ندارند.

درمان آفت چيست؟

امروزه علت عمده ايجاد آفت، عملکرد دستگاه ايمني است بنابراين براي آفت درمان مشخص و قطعي وجود ندارد. محلول‌هاي تجاري براي درمان آفت در بازار وجود دارند که البته بيشتر نقش تسکيني و کاهش درد يا حداکثر کاهش دوره آفت را دارند. دندان‌پزشکان به‌طور سنتي شربت آلومينيوم ام‌جي را به صورت دهانشويه براي ماسکه کردن آفت‌ها (گاهي در ترکيب با يک کورتون و شربت ديفن‌هيدرامين) پيشنهاد مي‌کنند. کورتون‌ها مانند پمادهاي تريامسينولون که با اسم‌هاي تجاري مختلف براي درمان آفت به بازار عرضه شده‌اند هم تا اندازه‌اي مخصوصا در شروع آفت، در کاهش درد و دوره بيماري موثرند. با وجود همه درمان‌ها، آفت‌ها معمولا با پايان دوره‌شان خود‌به‌خود برطرف مي‌شوند حتي اگر درمان نشوند.

سایت پزشکی و مجله سلامتی راستینه

آیا می‌دانستید فقط با ۲۰٪ کارکرد کلیه‌ هایتان هم می‌توانید زندگی طبیعی داشته باشید؟ به همین دلیل ممکن است برای مدتی طولانی متوجه تخریب تدریجی کلیه‌ هایتان نشوید؛ اما برخی عادت‌های متداول می‌تواند به آنها آسیب‌هایی برساند که وقتی تشخیص داده شوند، احتمالاً دیگر خیلی دیر شده است.

کلیه‌های ما عضوی فوق‌العاده هستند. آنها هورمون ترشح کرده، خون را تصفیه کرده، موادمعدنی را جذب کرده، تولید ادرار کرده و توازن اسیدی-قلیایی بدن را حفظ می‌کند. زندگی کردن بدون کلیه‌ها ممکن نیست و چینی‌ها آن را خاستگاه انرژی حیاتی بدن می‌دانند.

مراقبت از کلیه‌ها هم‌ردیف مراقبت از سلامت عمومی بدنتان است. اگر می‌خواهید در تمام طول عمر، کلیه‌هایتان به خوبی برایتان کار کنند، در زیر به عادت‌های مضر برای آن اشاره می‌کنیم:

عادت به مصرف نوشابه

طبق تحقیقی که روی کارمندان دانشگاه اوساکا در ژاپن انجام گرفت، مشخص شد که نوشیدن دو یا بیشتر نوشابه در روز (چه رژیمی و چه عادی) می‌تواند با بالا رفتن احتمال بروز بیماری‌های کلیوی در ارتباط باشد. این تحقیق روی ۱۲۰۰۰ کارمند انجام گرفته و میزان پروتئین یافت‌شده در ادرار آنهایی که میزان بالایی نوشابه در روز مصرف می‌کردند، بالاتر بود. وجود پروتئین در ادرار یکی از نشانه‌های اولیه تخریب کلیه‌هاست اما اگر در این مرحله تشخیص داده شود، می‌تواند از آن پیشگیری کرد.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن با بیماری آترواسکلروز (تصلب شراین) در ارتباط است. باریک و سخت شدن رگ‌های خونی بر تامین خون برای اندام‌های حیاتی بدن ازجمله کلیه‌ها اثر می‌گذارد. طبق یک تحقیق کشیدن دو سیگار در روز برای دوبرابر کردن سلول‌های اندوتلیال موجود در خون کافی است. این یک هشدار برای تخریب رگ‌هاست. تحقیقات بسیار زیادی کشیدن سیگار را با مشکلات کلیوی مرتبط دانسته‌اند.

کمبود ویتامین B6

دنبال کردن یک رژیم‌غذایی سالم برای سلامت عملکرد کلیه‌ها خیلی مهم است. براساس تحقیقاتی که در مرکز پزشکی دانشگاه مری‌لند انجام گرفته است، کمبود ویتامین B6 خطر ابتلا به سنگ‌کلیه را بالا می‌برد. برای عملکرد خوب کلیه‌ها باید در روز حداقل 1.3 میلی‌گرم ویتامین B6 مصرف کنید. غنی‌ترین منابع این ویتامین ماهی، نخود، جگر، سیب‌زمینی و سبزیجات نشاسته‌دار و میوه‌ها غیر از مرکبات هستند.

ورزش نکردن

ورزش یک راه عالی دیگر برای محافظت از کلیه‌هایتان است. در یک تحقیق که در سال ۲۰۱۳ انجام گرفت مشخص شد که زنانی که بعد از یائسگی ورزش می‌کردند تا ۳۱٪ کمتر به سنگ‌کلیه مبتلا شدند. به طور کل حفظ وزن سالم احتمال سنگ‌کلیه را کاهش می‌دهد.

کمبود منیزیم

اگر به اندازه کافی به بدنتان منیزیم نرسانید، کلسیم به درستی در بدن جذب نشده و در جایی انباشته می‌شود که این می‌تواند منجر به اضافه‌بار کلسیم و ایجاد سنگ کلیه شود. برای جلوگیری از بروز این مشکل، از سبزیجات، حبوبات، دانه‌ها و آجیل استفاده کنید. آوکادو نیز منبعی بسیار عالی از منیزیم است.

اختلال خواب

همه ما یک خواب خوب در شب را دوست داریم. کلیه‌هایمان هم همینطور. اختلالات خواب مزمن می‌تواند منجر به بیماری‌های کلیوی شود. باید بدانید که بافت کلیه‌ها در طول شب تجدید می‌شوند و به همین دلیل اختلال خواب می‌تواند به طور مستقیم به آنها آسیب برساند.

ننوشیدن آب کافی

کلیه‌ها برای اینکه بتوانند به درستی عمل کنند، باید به آنها آب برسد. اگر به اندازه کافی آب ننوشید، سموم در خونتان جمع می‌شود زیرا مایعات کافی برای بیرون کشیدن آنها از طریق کلیه‌ها وجود ندارد. توصیه می‌شود که در روز حداقل ۱۲ لیوان آب بنوشید. چک کردن رنگ ادرار روش خوبی برای تشخیص کم‌آب شدن بدن است.

خالی نکردن به‌موقع مثانه

وقتی احساس می‌کنید باید به دستشویی بروید، معطل نکنید. نگه داشتن ادرار در مثانه اصلاً کار درستی نیست چون اگر به طور منظم ادامه پیدا کند، می‌تواند فشار وارد بر کلیه‌ها را زیاد کرده و موجب نارسایی کلیه شود.

مصرف بالای سدیم

نمک برای بدن حیاتی است اما باید مصرف آن را محدود کنید. مصرف زیاد سدیم می‌تواند فشارخونتان را بالا برده و فشار زیادی به کلیه‌هایتان وارد کند. نباید در روز بیشتر از 5.8 گرم نمک مصرف کنید.

مصرف زیاد کافئین

معمولاً خیلی بیشتر از چیزی که فکر می‌کنیم در روز کافئین مصرف می‌کنیم. در بسیاری از نوشیدنی‌ها و سوداها کافئین وجود دارد و قبل از اینکه بدانید فشارخونتان بالا رفته و کلیه‌هایتان شروع به شکایت می‌کنند.

سوء‌مصرف داروهای مُسکِن

معمولاً خیلی زود به سراغ مسکن‌ها می‌رویم، آن هم به میزان بالا و در زمان نامناسب. وقتی درد دارید، ساده‌ترین فکر این است که یک مسکن بخورید اما بهتر است کمی بیشتر فکر کنید. همه داروها عوارض‌جانبی دارند و خیلی از آنها به کلیه‌ها آسیب می‌رسانند. بااینحال مصرف بعضی داروها برایتان لازم است که بهتر است به مورد بعد رجوع کنید.

مصرف نامنظم داروها

فشارخون بالا و دیابت نوع ۲ دو مشکل متداول هستند که معمولاً در اثر سبک‌زندگی و رژیم‌غذایی بد ایجاد می‌شود. اگر به آن مبتلا هستید، مراقب آسیبی که می‌توانند به کلیه‌هایتان برسانند باشید و از اعضای بدنتان با مصرف به‌موقع داروهای تجویزشده برایتان، محافظت کنید.

مصرف زیاد پروتئین

براساس تحقیق دانشگاه هاروارد، بالا بودن میزان پروتئین در برنامه‌غذایی، می‌تواند به کلیه‌ها ضرر برساند. آمونیا یکی از محصولات فرعی است که در اثر هضم پروتئین در بدن تولید می‌شود – سمی که کلیه‌های پُرکارتان باید آن را خنثی کنند. هرچه مصرف پروتئین شما بیشتر باشد، فشار بیشتری به کلیه‌ها وارد شده و این مسئله به مرور زمان موجب ضعف عملکرد آنها می‌شود.

عدم رسیدگی بموقع به بیماری‌ها و عفونت‌ها

همه ما خیلی اوقات بیماری‌های کوچکی مثل سرماخوردگی و آنفولانزا را نادیده می‌گیریم اما این می‌تواند به کلیه‌هایمان آسیب برساند. تحقیقات نشان داده است که کسانیکه به خوبی از خود مراقبت نکرده و استراحت کافی برای درمان بیماری‌هایشان ندارند، دچار مشکلات کلیوی می‌شوند.

سوء‌مصرف نوشیدنی‌های الکلی

سموم موجود در الکل نه‌تنها به کبدتان آسیب می‌رساند، بلکه روی کلیه‌هایتان نیز اثر منفی دارد. یک راه برای جلوگیری از بیماری‌های کلیوی، مصرف نکردن نوشیدنی‌های الکلی است.

سایت پزشکی و مجله سلامتی راستینه

بیماری ریه بینابینی یا ILD نامی کلی برای چندین نوع متفاوت از بیماری های ریوی بوده که عموما باعث زخم شدن بافت های ریوی می شوند. زخم های همراه با بیماری ریه بینابینی باعث سختی تنفس و دریافت اکسیژن کافی برای خون می شود. همه انواع بیماری های ریوی بینابینی ناحیه اینترستیتوم (interstitium) که بخشی از ریه می باشد را تحت تاثیر قرار می دهند.

اینترستیتوم، شبکه ای از بافت هایی توری مانند بوده که در هردو ریه موجود می باشند. اینترستیتوم ها از کیسه های کوچک ریه (آلوئولها) حمایت می کنند. رگهای خونی کوچک از درون اینترستیتوم رد شده و عمل تبادل هوا بین خون و هوای درون ریه  را انجام می دهند. عموما اینترستیتوم ها بقدری کوچک هستند که درون عکس برداری سی تی اسکن و اشعه ایکس نمی توان آنها را دید.

زمانیکه ریه شروع به زخم برداشتن کند، عموما غیرقابل درمان است. دارو ها می توانند آسیب دیدن بافت های ریوی را کم کنند، اما خیلی از افراد قادر به بهبود کامل نیستند. پیوند ریه برای بعضی از افراد مبتلا به بیماری ریه بینابینی الزامی می باشد.

علایم بیماری ریه بینابینی

علایم و نشانه های اولیه بیماری ریه بینابینی شامل:

• تنگی نفس هنگام استراحت و یا تشدید آن هنگام فعالیت
• سرفه های خشک
• در گذر زمان کاهش وزن، درد مفاصل و ماهیچه ها و خستگی نیز به بیماری اضافه می شود.

افراد مبتلا به نوع پیشرفته بیماری ممکن است:

• بزرگی غیرطبیعی در پایین ناخن هایشان داشته باشند.
• لب ها، پوست و یا ناخن هایشان بدلیل کمبود اکسیژن آبی رنگ شود.

زمانیکه این نشانه ها رخ دهند، آسیب غیرقابل جبران به ریه ها وارد شده است، با اینحال بسیار مهم و حیاتی است که هنگام مشاهده اولین علامت ها به پزشک مراجعه نمایید. خیلی از بیماری های ریوی دیگر نیز باعث این علایم شده و شناسایی و درمان بموقع ضروری می باشد.

انواع بیماری های ریه بینابینی

همه انواع بیماری های ریه بینابینی باعث ضخیم شدن اینترستیتوم می شوند. ضخیم شدن می تواند در اثر التهاب، زخم و یا ورم باشد. بعضی از انواع بیماری های ریه بینابینی کوتاه مدت بوده در حالیکه بعضی دیگر بلند مدت و غیرقابل جبران می باشند. بعضی از انواع این بیماری ها شامل:

• ذات الریه بینابینی (Interstitial pneumonia) – باکتری ها، ویروس ها و یا قارچ ها باعث آلوده شدن اینترستیتوم می شوند. باکتری ای به نام پنومونی مایکوپلاسمایی از شایع ترین دلایل می باشد.
• فیبروز ریوی ایدیوپاتیک (Idiopathic pulmonary fibrosis) – نوعی بیماری مزمن و پیشرفت کننده بوده که باعث فیبروز (زخم شدن) اینترستیتوم می شود و علت آن ناشناخته است.
• پنومونی بینابینی غیر اختصاصی (Nonspecific interstitial pneumonitis) – این نوع بیماری اغلب همراه با بیماری های خودایمنی همچون آرتریت روماتوئید و یا تصلب پوست همراه می باشد.
• پنومونی افزایش حساسیت (Hypersensitivity pneumonitis) – بیماری ریه بینابینی که در اثر تنفس مداوم خاک، گرد و غبار و سایر محرک ها رخ می دهد.
• ذات الریه بینابینی حاد (Acute interstitial pneumonitis) – بیماری ریه بینابینی شدید و ناگهانی که اغلب نیاز به پیوند دارد.
• ذات الریه بینابینی ریزان (Desquamative interstitial pneumonitis) – نوعی بیماری ریه بینابینی بوده که اغلب در اثر سیگار کشیدن رخ می دهد.
• سارکوئیدوز (Sarcoidosis) – بیماری ای که باعث بیماری ریه بینابینی شده و بعضی اوقات همراه با ورم غدد لنفاوی، قلب، پوست، اعصاب و چشم ها می باشد.
• آزبستوز (Asbestosis) – بیماری ریه بینابینی که در نتیجه قرار گرفتن در برابر پنبه نسوز (آزبست) رخ می دهد.

دلایل ابتلا به بیماری ریه بینابینی

باکتری ها، ویروس ها، و قارچ ها از دلایل شناخته شده بیماری ریه بینابینی می باشند. قرار گیری مداوم در برابر بعضی از محرک های تنفسی بیماری ریه بینابینی از قبیل آزبست، گرد و غبار سیلیس، طلق، گرد و غبار زغال سنگ و یا سایر گرد و غبار های ناشی از آهن، گرد و غبار غلات هنگام درو و … باعث ابتلا به این بیماری ها می باشند.

داروهایی همچون نیتروفورانتوئین، آمیودارون، بلئومایسین و خیلی از سایر داروها بطور نادر می توانند باعث بیماری ریه بینابینی شوند.

همه دلایل گفته شده بخش کوچکی از علل را تشکیل می دهند و علت اکثر انواع بیماری های ریه بینابینی نامشخص می باشد.

عواملی که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند

عواملیکه ممکن است شما را بیشتر از سایر افراد در خطر این بیماری قرار دهد شامل:

• سن – بیماری ریه بینابینی در افراد بزرگسال شایع تر است هرچند که نوزادان و کودکان نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.
• قرار گرفتن در برابر مواد محرک در محل کار و یا زندگی – اگر در معادن، مزارع و یا کارگاههای ساختمانی کار می کنید و یا به هر دلیلی در برابر آلاینده های مضر برابر ریه ها هستید، خطر ابتلای شما به این بیماری بیشتر است.
• بیماری رفلاکس معده به مری – اگر دچار رفلاکس معده کنترل نشده و یا سوءهاضمه هستید، احتمال خطر بیماری ریه بینابینی در شما بیشتر می باشد.
• سیگار کشیدن – بعضی از انواع بیماری ریه بینابینی در افرادیکه سیگار میشکند و یا سابقه سیگار کشیدن دارند، شایع تر است.
• پرتو درمانی و شیمی درمانی – پرتو درمانی در ناحیه قفسه سینه و یا بعضی از انواع داروهای شیمی درمانی، خطر ابتلا به بیماری ریه را افزایش می دهد.
• اکسیژن – استفاده مداوم از سطوح بالای اکسیژن باعث آسیب دیدن ریه ها می شود.

عوارض بیماری ریه بینابینی

بیماری ریه بینابینی می تواند باعث مشکلاتی جدی و خطرناک از قبیل:

• فشار خون بالا در ریه ها (pulmonary hypertension) – برخلاف فشار خون بالای سیستمی این نوع  فشار خون فقط رگهای درون ریه را تحت تاثیر قرار می دهد. این مشکل زمانی رخ می دهد که بافت های زخمی و یا سطح کم اکسیژن رگ های کوچک را محدود کرده و از جریان یافتن خون در آنها جلوگیری می کند. در نتیجه فشار خون در رگهای ریوی افزایش می یابد. فشارخون ریوی بیماری ای جدی بوده که در گذر زمان بدتر نیز می شود.
• نارسایی قلبی طرف راست (cor pulmonale) – این بیماری جدی و خطرناک زمانی رخ می دهد که حفره سمت راست قلب (که ماهیچه های کم تری نیز نسبت به طرف چپ دارد) باید شدیدتر از معمول برای رساندن اکسیژن از طریق رگهای ریوی بسته شده، پمپاژ نماید. در گذر زمان، بطن راست بدلیل فشار زیاد دچار نارسایی می شود. این مشکل اغلب پیامد فشار خون ریوی می باشد.
• نارسایی تنفسی (Respiratory failure) – در آخرین مرحله بیماری ریه بینابینی‌‌، زمانیکه اکسیژن خون شدیدا پایین آمده و فشارخون دررگهای ریه بالا رفته و نارسایی قلبی طرف راست نیز رخ می دهد، فرد دچار نارسایی تنفسی می شود.

درمان بیماری ریه بینابینی

درمان این بیماری بسته به علت آن متغیر می باشد. داروهایی که سیستم ایمنی را ضعیف کرده و ورم را کاهش می دهند، زمانیکه علت بیماری، بیماری های خودایمنی باشند، تجویز می شوند. برای افرادیکه بدلایل نامشخص دچار بیماری شده اند، درمان موثر و کارایی وجود ندارد. اگر درمان مشخصی برای مشکل وجود نداشته باشد، هدف افزایش آرامش بیمار و حمایت از ریه ها می باشد.

زمانیکه سطح اکسیژن خون پایین باشد، نیاز به استفاده از دستگاه های اکسیژن در خانه و اکسیژن تراپی می باشد. بعضی از افراد مبتلا به بیماری ریه بینابینی پیشرفته برای ادامه زندگی نیاز به پیوند ریه دارند.

درمان خانگی بیماری ریه بینابینی

همکاری فعال با پزشک معالج و سبک زندگی سالم، برای زندگی با بیماری ریه بینابینی الزامی می باشد. به همین دلیل:

• ترک سیگار – اگر دچار بیماری ریوی هستید، بهترین کاری که می توانید بکنید، ترک سیگار می باشد. با پزشکتان درباره شیوه های مختلف ترک سیگار مشورت نمایید.
• تغذیه سالم – افراد مبتلا به بیماری ریه بینابینی، ممکن است هم بدلیل ناراحتی هنگام خوردن و هم بدلیل مصرف انرژی بیشتر برای تنفس، دچار کاهش وزن می شوند. این افراد به یک رژیم غذایی سالم و مقوی نیازدارند. برای اطلاعات بیشتر به یک متخصص تغذیه مراجعه نمایید.
• واکسیناسیون انجام دهید – عفونت های تنفسی می توانند باعث بدتر شدن بیماری ریه بینابینی شود. از دریافت واکسین سالانه آنفولانزا و ذات الریه اطمینان حاصل نمایید.

آشنایی با حمله یا سکته قلبی

با افزایش سن حتی فراموشی های کوچک و معمولی افردا را دچار دلهره و ترس از اینکه دارند مبتلا به آلزایمر می شوند می کند . نظر به اینکه در سطح جهانی مواجه با سالمندی و طول عمر بیشتر هستیم این ترس خود با شیب بالایی رو به گسترش است .

ترس از اینکه فراموشی ها شدت پیدا کند کم کم نتوانم نام ها را بیاد بیاورم مسیر ها را بیابم و بتدریج به آدمی تبدیل شوم که یک زندگی گیاهی دارد ترس از سربار شدن و به عزیزان و اطرافیان وابسته شدن و آنها را بزحمت انداختی به مجموعه ترس ها دامن می زند البته این بیماری شایع ترین و رایج ترین شکل زوال عقل است .

به گزارش خبرآنلاین به نقل از پایگاه اطلاع رسانی تغذیه و سلامت (به سایت ایران)، متاسفانه الزایمر یک بیماری عصبی ، پیشرونده و برگشت ناپذیر است با پیش آمدن اختلال در حافظه همه این ترس را خصوصا در سنین بالا تجربه می کنند . آیا می توان با ورزش های خاص مغزی و فعال نگهداشتن مغز این روند را متوقف کرد یا حداقل به تاخیر انداخت.

متخصصان احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را تا حدی ژنتیکی می‌دانند، اما باز خوانی پ‍ژوهش های انجام شده تغذیه ، شیوه زندگی ، تحرک و فعالیت های فکری ومغزی مختلف را برای پیشگیری بیماری بسیار مفید ومهم می‌داند.

ترفند اول؛

نوشتن وخواندن؛ بسیار بخوانید و بنویسید. بلند بخوانید، با تغییر صدا و به جای شخصیت‌های کتاب یا نویسنده بخوانید. خاطرات روزانه و… را بنویسید. از مطالبی که دوست دارید نت بردارید. مطلب را با دقت به کلمات و با احساس‌های متفاوت بخوانید. هر چیزی را که دوست دارید و می‌خواهید؛ بخوانید و بنویسید. نوشتن و خواندن یکی از بهترین فعالیت‌های تقویت و افزایش حافظه است.

ترفند دوم؛

با هر دستی که عادت به مسواک ‌زدن دارید، از امشب با آن یکی دست مسواک بزنید. مثلا اگر با دست راست مسواک می‌زنید، از امشب مسواک را با دست چپ گرفته و مسواک بزنید.

ترفند سوم؛

یک تصویر یا یک عکس خانوادگی و حتی یک وسیله الکترونیکی را به دقت نگاه کرده بعد با چشم‌های بسته شروع به توصیف آن کنید.

ترفند چهارم؛

اگر همیشه عادت به یک دوش گرفتن ساده دارید، از این پس یک حمام‌ درست و حسابی و سنتی را تجربه کنید.

ترفند پنجم؛

اگر هر روز با ماشین سرِ کار می‌روید، گاهی این عادت را تغییر دهید. کمی از مسیر را پیاده و بقیه را با اتوبوس به محل کار خود بروید.

ترفند ششم؛

به روی میز کار خود نگاهی بیندازید، حالا جای همه چیز را عوض کنید. مثلا جامدادی را به جای تراش رومیزی بگذارید. همچنین می‌توان این کار را با تغییر جای وسایل آشپزخانه انجام داد.

ترفند هفتم؛

اگر سوار آسانسور می‌شوید، چشم ها را ببندید و سعی کنید دکمه طبقه مد نظر خود را فشار دهید. البته قبل از فشار دادن چشم هایتان را باز کنید تا اشتباها به طبقه دیگری نروید.

ترفند هشتم؛

در زمان استراحت، زنگ تفریح کار یا کلاس، به جای نشستن و خوراکی خوردن، از جای خود بلند شوید کمی قدم بزنید و هوای تازه استنشاق کنید.

ترفند نهم

اگر روی میزکار یا طاقچه و دکور منزلتان عکس یا ساعت رومیزی دارید، آنها را وارونه بگذارید.

ترفند دهم؛

سعی کنید به جای نگاه‌ کردن به غذا، از بو یا مزه آن پی ببرید که درون بشقابتان چه غذایی وجود دارد. با چیز‌های دیگر هم می‌توانید همین کار را بکنید، همین حدس زدن یکی از تمرین‌های خوب برای تقویت حافظه است.

ترفند یازدهم؛

سرگرمی تازه‌ای برای خود انتخاب کنید. عادات سرگرمی روزمره خود را با انتخاب‌های جالب هر چند متفاوت و گذرا تغییر دهید.

ترفند دوازدهم؛

با حضور فعال، با دقت گوش کرده و نگاه کنید. به عبارتی در لحظه حضورآگاهانه داشته باشید. هنگامی که تلویزیون تماشا می‌کنید، واقعا با تمام حضور تماشا کنید. هنگامی که با دوستی صحبت می‌کنید، واقعا و با وجود به او گوش دهید.

هنگامی که به خبری گوش می‌دهید، دقیقا بشنوید که چه می‌گوید و… در این گونه دیدن و شنیدن حتما برای شما “سوال” پیش خواهد آمد، در غیر این صورت ذهن شما در جای دیگری سیر کرده است.

ترفند سیزدهم:

باغبانی هم به شما در تمرکز و تقویت حافظه کمک بسیار می کند. برای این کار از یک یا دو گلدان هم شروع کنید خوب است. شما می توانید به مرور زمان، سبزی‌جات مورد نیاز تان را پرورش دهید.

ترفند چهاردهم؛

بازی با کلمات، حل جدول، حل معما، طرح چیستان، شبیه سازی و… به طور کل بازی به صورت جمعی بسیار شادی بخش و ذهن را به فعالیت وادار می‌کند.

ترفند پانزدهم؛

برای شانه‌ زدن نیز همان تمرینی را که برای مسواک زدن گفتیم انجام دهید. یعنی با هر دستی که عادت به شانه زدن داشتید، تغییر دهید.

ترفند شانزدهم ؛

حفظ کردن، شعر، داستان، متن فیلم، لغات، یک ترانه، فرمول، گوش دادن به موسیقی موسیقدانان بزرگ، یادگیری یک ترفند و… همه کمک شایانی به تقویت و فعالیت ذهن و حافظه شما می‌کند.

ترفند هفدهم؛

گاهی اوقات در منزل با چشمان بسته کار کنید. مثلا،سعی کنید جای اشیاء را با چشم بسته پیدا کنید، مواد اولیه غذا را با چشم بسته شسته، پوست کنده و خرد کنید…با چشم بسته وسایل را به سر جای اول برگردانید….

ترفند هجدهم؛

چشم‌ها را ببندید. از توی کیف و جیب خود دسته کلید را بردارید. حالا بدون این که چشم‌های خود را باز کنید، سعی کنید کلید را داخل قفل قرار داده و در را باز کنید.

ترفند نوزدهم ؛

هر آنچه که باعث شادی شما هر کار و فعالیتی که منجر به شادی درونی شما می‌شود، انجام دهید. البته اگر جمعی باشد، بهتر است. احساس شادی برای کارایی بدن بخصوص ذهن بسیار مفید است.

ترفند آخر؛

تکرار، تکرار و تکرار است. شماره تلفن، شعر، داستان، نام فرد و… تنها با تکرار است که در حافظه خواهد ماند. بنابراین؛ هر چیزی را که می خواهید وارد حافظه کنید، مدام تکرار کنید. انتخاب کلمات برای تکرار بسیار مهم هستند.

اگر شما هم خواهان یک شکم تخت و صاف هستید این مواد غذایی را فراموش نکنید.

شکمی تخت با جو دو سر

جو دو سر سرشار از فیبر است و ساعت ها در معده شما باقی می ماند. شما می توانید آن را با توت، شیرین سپس مصرف کنید.

شکمی تخت با حبوبات

حبوبات کالری کم اما فیبر زیادی دارند که در کاهش وزن موثر است. هفته ای یک بار به جای گوشت، حبوبات مصرف کنید. در این صورت شما مقدار زیادی چربی از رژیم تان حذف و فیبر را جایگزین آن خواهید کرد.

شکمی تخت با بادام و آجیل

این مواد شما را سیر نگه می دارند و باعث کوچک کردن شکم تان می شوند. تحقیقات نشان می دهد افرادی که آجیل می خورند مدت زمان بیشتری از آنهایی که برنج می خورند، سیر می مانند. برای سیر ماندن در طول روز، 24 عدد بادام بخورید. از مصرف آجیل های شور نیز خودداری کنید زیرا سدیم زیاد، فشار خون را بالا می برد.

شکمی تخت با پودر پروتئین

این ماده تنها مخصوص ورزشکاران نیست! پودر پروتئین حاوی اسید آمینو است که چربی‌ها را می سوزاند و در ساخت ماهیچه موثر است. دو قاشق چای خوری از این ماده را به اسموتی خود اضافه کنید و از فواید مواد مغذی و سالم آن لذت ببرید. برای درست کردن اسموتی، میوه، ماست و شیر کم چرب را با پودر پروتئین مخلوط کنید.

شکمی تخت با روغن زیتون

هر کسی به مقدار کمی چربی برای کنترل گرسنگی احتیاج دارد. از اسید چرب تک‌سیرنشده مانند روغن زیتون یا کانولا مصرف کنید. این مواد کلسترول شما را کنترل و شما را سیر نگه خواهد داشت. روغن‌های هیدروژنه را نیز از رژیم غذایی خود حذف کنید زیرا با چربی‌های ترانس ناسالم ساخته شده اند.

شکمی تخت با توت

توت سرشار از فیبر است. یک فنجان از این ماده تنها 6 گرم کالری دارد.

شکمی تخت با تخم مرغ

تخم مرغ شامل ویتامین ب12 است، ویتامینی که چربی های بدن را از بین می برد. تحقیقات نشان داده افرادی که روزانه برای صبحانه تخم مرغ مصرف می‌کنند، بیشتر از آنهایی که نان‌های شیرین می‌خورند، وزن کم می‌کنند. اگر کلسترول بالایی دارید، قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

شکمی تخت با ماهی و گوشت بدون چربی

بدن شما هنگام هضم پروتئین کالری بیشتری نسبت به کربوهیدرات و چربی می‌سوزاند. اگر می خواهید چربی اشباع شده کمتری دریافت کنید، ماهی بخورید.
سالمون و ماهی تن انتخاب های خوبی هستند. این مواد حاوی امگا 3، از استرس که خود عامل چربی شکم است، جلوگیری می کنند.

شکمی تخت با غلات

اگر می خواهید گرسنه نشوید، غلات مصرف کنید. فیبر موجود در این مواد شما را سیر نگه می دارد.

شکمی تخت با سبزیجات سبز رنگ

سبزیجاتی مانند اسفناج و بروکلی سرشار از فیبر زیاد و کالری کم هستند. قبل از وعده‌های غذایی خود، سالادی با سبزیجات سبز رنگ درست و مصرف کنید.

شکمی تخت با لبنیات

کلسیم چربی‌ها را از بین می برد. فقط یادتان باشد که لبنیات کم چرب یا بدون چرب مصرف کنید.

شکمی تخت با کره بادام زمینی

چه کسی فکرش را می کرد که این ماده خوشمزه، چربی شکم را از بین ببرد؟ کره بادام زمینی سرشار از نیاسین (ویتامین ب3) است، ویتامینی که هضم غذا را سرعت می بخشد و چربی شکم را نیز از بین می برد. فقط باید مراقب مقدار مصرفی آن باشید.

از آنجا که این ماده چربی زیادی دارد، مصرف تنها 2 قاشق غذاخوری از آن در روز توصیه می شود. تا جایی که می توانید کره بادام زمینی خانگی مصرف کنید زیرا در کره‌های بادام زمینی که در بازار به فروش می رسند، شکر اضافه شده است.

شکمی تخت با آواکادو

علاوه بر چربی‌های سالمی که در این ماده وجود دارد، آواکادو منبع فیبر (11 تا 17 گرم در یک عدد آواکادو) و یکی از بهترین مواد غذایی برای جلوگیری از گرسنگی است.

با گرم شدن هوا بازار خرید آب معدنی حسابی داغ می‌شود و سوپرمارکت‌ها، آبمیوه‌فروشی‌ها و حتی دکه‌های روزنامه‌فروشی بیش از هر چیز دیگری آب می‌فروشند البته چند سالی است نگرانی دیگری هم به نگرانی‌های هموطنان اضافه شده و آن وضعیت سلامت آب شرب است.

هر چند متخصصان بر این باورند که آلودگی آب به معنی آلودگی میکروبی آن نیست، اما کم نیستند خانواده‌هایی که یا سراغ آب معدنی می‌روند و بالطبع در فصل گرما میزان خریدشان بیشتر می‌شود یا از دستگاه‌های تصفیه آب استفاده می‌کنند. آیا می‌دانید مصرف آب معدنی هم می‌تواند سلامتتان را به خطر بیندازد؟ اصلا تصفیه‌کننده‌های خانگی آب به چه دردی می‌خورد؟

برخی فروشنده‌ها به دلیل پر بودن یخچال، بطری‌های آب‌ معدنی را در معرض دید مشتری و زیر نور آفتاب می‌چینند.

بر اساس بررسی‌های متخصصان، مصرف آب‌هایی که در معرض حرارت و نور مستقیم یا غیرمستقیم آفتاب داغ نگهداری می‌شوند، سلامت افراد را تهدید می‌کند، چون ترکیبات شیمیایی خطرناک بطری در نور آفتاب تجزیه و وارد آب می‌شود و همین موضوع احتمال بروز مشکلات گوارشی و همچنین سرطان را افزایش می‌دهد.

دکتر فرانک سماک، متخصص تغذیه در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: تاریخ انقضا نشان‌دهنده کیفیت آب نیست، بلکه روش نگهداری از بطری‌ها اهمیت دارد.

ظروف آب معدنی فقط برای یک‌بار مصرف طراحی شده‌اند و دمای مناسبی که به بطری‌ها آسیب نمی‌زند، دمای طبیعی یخچال بین صفر تا چهار درجه است، اما در صورتی که بطری به دفعات منجمد و ذوب شود، ترکیبات سرطان‌زای بطری پلاستیکی از بطری جدا شده و وارد آب می‌شود. از طرفی میکروارگانیسم‌هایی که بعد از نوشیدن آب به دیواره بطری می‌چسبند با شستن از بین نمی‌روند. پس همین حالا بطری‌های یخ‌زده فریزر را دور بریزید و به فکر سلامتتان باشید.

هر آبی، معدنی نیست

خیلی‌ها فکر می‌کنند هر نوع آبی که در بطری به فروش می‌رسد همان آب معدنی است در حالی که به گفته دکتر سماک، این یک باور رایج نادرست است و همه بطری‌های آب موجود در مغازه‌ها معدنی نیستند. در واقع بر اساس استانداردها آب معدنی باید از سفره‌های زیرزمینی تامین شده و هیچ نوع آلودگی نداشته باشد و با اخذ مجوزهای بهداشتی، در بطری پس از پر کردن آب در کارخانه پلمب شود. در عین حال در آب‌های معدنی از روش‌های شیمیایی برای تصفیه استفاده نمی‌شود در حالی که آب‌های شربی که در بطری عرضه می‌شوند، مثل آب لوله‌کشی مراحل تصفیه را می‌گذرانند و بر خلاف آب‌های معدنی نیز حاوی املاح نیستند. پس هنگام خرید علاوه بر استاندارد بودن به برچسب روی بطری هم توجه کنید، چون مصرف آب معدنی به همه افراد توصیه نمی‌شود.

چه افرادی آب معدنی نخورند؟

دکتر سماک با بیان این که آب‌های معدنی املاح و سختی زیادی دارند، می‌افزاید: مصرف آب‌های معدنی برای بیماران کلیوی و افرادی که کلیه‌های سنگ‌ساز دارند خطرناک است و می‌تواند زمینه ایجاد سنگ را فراهم کند. همچنین بیشتر آب‌های معدنی سرشار از سدیم هستند و به همین دلیل هم مصرف مداوم آنها به بیمارانی که فشار خون بالایی دارند، توصیه نمی‌شود.

تصفیه‌کننده‌های خانگی؛ خوب یا بد؟!

در سال‌های اخیر میزان فروش دستگاه‌های تصفیه آب افزایش چشمگیری پیدا کرده و بسیاری از خانواده‌ها با خرید این دستگاه‌های خانگی که انواع مختلفی هم دارد، خیالشان را بابت سلامت آب مصرفی‌شان راحت می‌کنند.

به طور کلی دستگاه‌های تصفیه‌کننده آب به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند؛ گروه اول که ارزان‌قیمت‌ترند و بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند، کار مهمی انجام نمی‌دهند و فقط ذرات جزئی آب را می‌گیرند که البته مصرفشان هم مشکلی ایجاد نمی‌کند اما تصفیه‌کننده‌هایی که با نام دستگاه‌ های تصفیه‌کننده سخت آب به فروش می‌رسند علاوه بر تصفیه کامل آب، برخی مواد معدنی را به آب شرب اضافه می‌کنند.

نکته مهم اینجاست که این نوع دستگاه‌ها بر خلاف تبلیغات سازندگانشان املاح مورد نیاز بدن را تامین نمی‌کنند و برای همه افراد هم مناسب نیستند. به عنوان مثال، این تصفیه‌کننده‌های آب برای کاهش سختی آب کلسیم اضافی آب را می‌گیرند و هر چند به همین دلیل موجب کاهش جرم در لوله‌های آب می‌شوند، ولی با این کار سدیم جایگزین کلسیم در آب می‌شود و بروز عوارضی برای مصرف‌کنندگان را به همراه دارند البته آبی که با این دستگاه‌ها تصفیه می‌شود شور نیست ولی به دلیل سدیم زیاد (مثل آب معدنی‌های مشابه) سلامت بیماران قلبی و فشار خونی را به خطر می‌اندازد و در افراد سالم هم می‌تواند زمینه پرفشاری خون را فراهم کند.

آب را بجوشانیم یا نجوشانیم؟

گاهی اوقات در مسافرت‌های تابستانی با مشکل کمبود آب شرب روبه‌رو می‌شویم. البته خیلی‌ها با جوشاندن آب چاه یا چشمه به صورت موقت هم که شده این مشکل را حل می‌کنند. آیا این کار باعث تصفیه آب می‌شود؟ به گفته دکتر سماک، هرچند بسیاری از کارشناسان جوشاندن آب لوله‌کشی را یکی از مهم‌ترین روش‌های از بین بردن آلودگی میکروبی آب شرب می‌دانند، اما ترکیبات دیگری مثل نیترات که اتفاقا سرطان‌‌زا هم هست در نتیجه حرارت و جوشیدن از بین نمی‌رود.

به عبارتی مهم‌ترین مواد محلول در آب را املاح سدیم، کلسیم و منیزیم تشکیل می‌دهند و با جوشاندن آب فقط املاح تجزیه شده و از میزان سختی آب کم می‌شود و میکروب‌ها از بین می‌روند، اما آب جوشیده صد درصد سالم نیست و نمی‌توان با جوشاندن صرف از سلامت آب مطمئن شد.

شنیدن صدای زنگ در گوش وزوز نامیده می شود و بسیار شایع است. تقریباً ۳۶ میلیون آمریکائی دچار این بیماری هستند. بلندی وزوز در فرکانس های بم تا زیر متغیر است. ممکن است دائمی یا متناوب در یک یا هردو گوش شنیده شود. شدت بیماری دربیش از یک پنجم مبتلایان به وزوز به گونه ای است که زندگی عادی آنها را دچار مشکل کرده است.

آیا این صدا توسط افراد دیگر شنیده می شود؟

معمولاً این طور نیست اما گاهی افراد دیگر قادر به شنیدن نوع خاصی از وزوز گوش هستند که وزوز بارز نام دارد. وزوز بارز ناشی از دیگر ناهنجاری ها در عروق خونی اطراف گوش یا اسپاسم عضلات درون گوش میانی است که باعث صدای تق تق می شود.

دلایل ایجاد وزوز گوش:

صدای وزوز معمولاً ناشی از تخریب پایانه های ریز عصب شنوائی در گوش داخلی است. سلامت این پایانه های عصبی برای شنوائی اهمیت زیادی دارند و آسیب به آنها باعث کاهش شنوائی و وزوز گوش می شود.

در افراد مسن تر، با افزایش سن آسیب عصب شنوائی به میزان زیاد به همراه وزوز گوش رخ می دهد. در سنین پائین تر معمولاً قرار گرفتن در معرض سرو صدای بلند باعث ایجاد وزوز و همچنین کاهش شنوائی می شود.

دلایل زیادی باعث وزوز غیر بارز گوش می شوند. این نوع وزوز فقط توسط فرد شنیده می شود و این نوع وزوز گوش بسیار شایع می باشد. گاهی به دلایل کم اهمیت مثل وجود توده کوچک جرم در مجرای گوش وزوز ایجاد می شود که دائمی نیست. وزوز همچنین می تواند نشانه سخت شدن استخوانچه های گوش میانی باشد. (اتو اسکلروز)

دلایل دیگری از جمله آلرژی، فشار خون بالا یا پایین، تومور، دیابت، مشکلات تیروئید‌، آسیب به سر یا گردن و انواع مختلف داروها مثل آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد التهاب، ضد افسردگی و آسپرین می توانند باعث ایجاد وزوز شوند. در صورت مصرف آسپرین و متعاقباً شنیدن صدای زنگ در گوش باید با متخصص گوش در مورد میزان دوز مصرفی مشورت کرد. درمان وزوز گوش در افراد مختلف کاملاً متفاوت است. مراجعه به پزشک برای تشخیص دلیل وزوز و تعین درمان مناسب اهمیت زیادی دارد.

درمان وزوز:

در بیشتر افراد درمان خاصی برای صدای سر و گوش وجود ندارد. اگر پزشک دلیل خاصی برای صدای گوش بیابد ممکن است بتواند صدای گوش را برطرف کند. اما تعیین دلیل صدای گوش نیازمند آزمایشهای گسترده از جمله رادیوگرافی و تست تعادل می باشد. در هرصورت بیشتر دلایل قابل تشخیص نمی با شند. گاهی ممکن است مصرف داروئی به بر طرف شدن صدا کمک کند. داروهای متعددی بدین منظور استفاده می شوند اما چندین دارو ممکن است امتحان شود تا تاثیر آن در درمان بیماری مشاهده شود.

رعایت موارد زیر به رفع صدای گوش کمک می کند:

جلوگیری از قرار گرفتن در معرض صدای بلند

تنظیم فشار خون، در افرادی که فشار خون بالادارند، باید با مراجعه به پزشک آن را کنترل کنند.

کاهش مصرف نمک، مصرف نمک گردش خون را دچار اختلال می کند.

اجتناب از مصرف قهوه، چای، نوشابه و تنباکو

استراحت کافی و اجتناب از خستگی

کاهش نگرانی در مورد صدای سر یا گوش و بی توجهی به صدای وزوز تا جای ممکن

چگونه صدای وزوز را تحمل کنیم:

تمرینات تمرکز و استراحت به کنترل ماهیچه ها و گردش خون در بدن کمک می کند. با انجام این تمرینات و افزایش آرامش شدت وزوز در بعضی بیماران کاهش  می یابد. روش دیگر پوشاندن یا ماسک کردن وزوز است. وزوز در محیط های کاملاً ساکت بیشتر آزار دهنده می باشد. یک صدای رقابتی با شدت ثابت و فرکانس بم مثل صدای تیک تیک ساعت یا خش خش رادیو ممکن است صدای وزوز را بپوشاند و باعث کاهش توجه به آن شود.

روش دیگر استفاده از سمعک است. در افرادی که افت شنوائی دارند هنگام استفاده از سمعک ممکن است صدای وزوز کاهش یابد گاهی بعد از استفاده از سمعک هم ممکن است بطور موقت صدا کم شود. تنظیم صدای سمعک در سطوح شدتی بالاتر از آستانه ضرورت ندارد. حتی ممکن است صدای وزوز را افزایش دهد. در هر صورت اگر استفاده از سمعک فقط به منظور رفع صدای وزوز باشد باید قبل از خرید تست شود.

استفاده از پوشاننده ها ی وزوز یا ماسکر به همراه سمعک روش دیگر کاهش وزوز است. این وسیله یک صدای رقابتی ایجاد می کند که مطبوع تر از صدای وزوز است و توجه به آن را کاهش می دهد. در بعضی افراد چندین ساعت بعد از استفاده از پوشاننده وزوز صدای سر کاهش می یابد اما در تمام افراد این طور نیست. معاینات و ارزیابی کلی توسط پزشک متخصص قبل از هرگونه اقدام برای درمان وزوز گوش یا سر، اهمیت زیادی دارد. قسمت اصلی درمان منوط به آگاهی از نوع و علت وزوز می باشد.

با افزایش سن و تغییرات به وجود آمده در بدن رابطه سالمند با غذا دچار تغییراتی می‌شود که ممکن است مشکلاتی را در بدن آنها ایجاد کند.
دکتر پیام فرحبخش متخصص تغذیه در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران در خصوص تغذیه سالمندان و مشکلات تغذیه‌ای در آن‌ها گفت: یکی از مشکلات اصلی در تغذیه سالمندان کاهش دریافت غذاهای مغذی و روی آوردن به غذاهای ساده به دلیل عدم توانایی کافی در آن‌هاست که ممکن است به دلیل تنهایی و توانایی کم نتوانند به دنبال غذاهای مغذی بروند.

وی افزود: دومین مسئله در ایجاد مشکلات تغذیه در حد سالمندان این است که غذاها را به صورت نیمه جویده استفاده می کنند که باعث می‌شود غذا به طور کامل هضم نشود و مشکلاتی در معده بوجود آید.

وی در آخر گفت: از دیگر مشکلات می‌توان به کمبود ویتامین B12 اشاره کرد که بهتر است برای جذب این ویتامین مصرف گوشت مرغ، پنیر و شیر را فراموش نکنیم و به صورت ماهانه این ویتامین ها توسط پزشک تزریق شود